Mijn verhaal

In mijn leven ben ik vele malen geconfronteerd geworden met trauma en verlies.

Mijn dochtertje, Hanne is in 2000 overleden. Na een zwaar verkeersongeval (ik was 8 maanden zwanger) heeft Hanne nog 2 dagen geleefd.

Mijn zoontje, Neel (tweelingbroer van Laure) is in 2005 op 2 jaar en 3 maanden overleden aan een zeldzame hartafwijking en pulmonale hypertensie.

Mijn liefdevolle partner Piet, is in 2016 ziek geworden.

De diagnose was darm- en leverkanker.

In zijn laatste palliatieve zorgen/fase hebben we samen héél intense en kostbare momenten beleefd. Dit met zowel een lach als een traan.

Niet alleen ben ik geconfronteerd geworden met het verlies van een dierbare.

Ook heb ik te maken gekregen met een scheiding.

Deze gebeurtenissen hebben mij gevormd tot de persoon die ik nu ben.

Door deze ervaringen heb ik zelf een hele weg van “begeleiding en hulp zoeken” afgelegd.

Hierdoor heb ik geleerd dat ik keuzes kon maken.

Ofwel ging ik aan mijn verdriet ten onder ofwel kon ik iets doen met mijn ervaringen.

Ik heb ervoor gekozen om mij te gaan verdiepen in hoe ik andere mensen met trauma/verlies zou kunnen ondersteunen.

Hiervoor heb ik de opleiding “rouw & verlies“ gevolgd.

Ook heb ik in Bree de “Mijmerplek” opgericht, en dit voor alle mensen die nood hebben aan een plekje waar ze even kunnen mijmeren, rust vinden, lotgenoten kunnen ontmoeten, met hun verdriet kunnen bezig zijn op een rustgevende en intense plek.